четверг, 22 декабря 2011 г.
Гумарэска
12:13 | Автор:
Юра |
Жаданне
Гляджу ў акенца – там дрэвы ў футры,
А я вось сяджу да вучэння прыкуты.
У голаву нешта нічога не лезе,
Як хочацца ж людцы слізнуцца па снезе.
І ўсё ж такі, трэба праслухаць навукі,
Бо кажуць, на працы, накруцяць мне вухі.
З прычыны такое сяджу і ўспрымаю,
Таму што шаноўныя выйсця не маю.
Выкладчык стаміўся, злуе, шкуматае.Якое ж тут выйсце? Дамоў адпускае!
Вось гэта дык свята, і стома знікае:
Студэтства дакладна заява натхняе.
Трапляеш на вуліцу, крылы ўзнімаеш
І раптам не ў снег, а ў лужу сягаеш.
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
1 коммент.:
Найвыдатнейша!!! Вельмі-вельмі спадабалась!!! Пішы яшчэ наш новы Купала!!
Отправить комментарий