вторник, 10 апреля 2012 г.
Нібыта тысяча пылінак
11:34 | Автор:
Юра |
Нібыта тысяча пылінак
Імжыць завея за акном.
Закуты ў снег стаіць прыпынак,
Машын чароды слізгаюць радком.
Стаю, чакаю на прыпынку.
Цябе, у думках час прынёс.
Мароз кусае, не дае супынку,
Хапае шчокі, рукі, нос.
Успамінаю вечары, што разам,
Праводзім мы з табой удваіх.
І сэрца сагравае жарам,
Пяшчота подыхаў тваіх.
Не заўважаю больш завеі,
Мароз раптоўна дзесці знік.
Мяне аб родных думкі грэлі,
А больш той вобраз, што ў думках узнік.
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
1 коммент.:
я кахаю цябе ўсёй сваёй істотай!!!
Отправить комментарий